27-4-2005 Reflection Chili Pepper 13-1-2016
She may Look the same to You,
And her life was just as fine,
But the dog next doors,
is next doors dog.
And this so special one was
MINE!
Op Woensdag 13 januari heb ik toch nog plotseling afscheid moeten nemen van onze lieve Chili. Dinsdag 5 januari viel het me opeens op dat ze een hele dikke buik had. Direct de dierenarts gebeld, die dacht dat het met haar hart te maken had. Ze kreeg plaspillen en een aantal spuiten en ik moest over een week terug komen of eerder als dat nodig was. Chili knapte zienderogen op, dus durfde ik het wel aan om het weekend met Henk op minicruise te gaan. Ze was bij Femmie en Jan in de allerbeste handen. Daar ging het naar omstandigheden ook best redelijk, totdat ze de zondagsmorgen opeens weer heel slecht was. Toen wij daar aan kwamen rond 12 uur kon ze amper nog lopen en had het heel benauwd. Direct naar de dierenarts gereden, waar een echo werd gemaakt waar niets op te zien was. Ik dacht steeds als het de milt maar niet s, maar volgens de dierenarts liet ze niet dat “beeld “zien. Ik hoopte dan maar op het hart want dan was er met medicatie nog wat te doen. Chili kreeg meer plaspillen en weer enkele injecties en kon even later zelf weer redelijk naar de auto komen. De rest van de dag lag ze op het plekje wat ze als pup al had ingenomen, onder het bureau. Ik zag het zwaar in. Maar maandagmorgen was ze er weer, kwiek met pretogen en weer alle zin om met ons mee te gaan. Maandagmiddag is er bloed afgenomen, want de laatste week was haar slijmvlies toch wel erg bleek. Maar de ontlasting was goed, geen bloed . Er werd nog steeds aan het hart gedacht. Woensdag zou de uitslag er zijn. De volgende morgen, (woensdagmorgen) was ze opeens zo slecht, ze kon helemaal niet meer lopen. Toen ik bij haar kwam, kreeg ik een lauw kwispeltstaartje, meer kon ze niet. Direct weer de dierenarts gebeld. Die gingen direct de uitslag bekijken en daar kwam uit dat lever, nieren en hart ok waren maar dat er toch waarschijnlijk iets met de milt was, ze dachten nu toch aan een milt tumor. Ze durfden haar zelf niet te opereren want ze had ook ernstige bloedarmoede. Dan
moest ze naar de dierenkliniek en eerst een bloedtransfusie krijgen.
Ik ging door de grond, moest er eerst over nadenken, ze was al zo zwak. Ik heb toen besloten haar dit allemaal niet ook nog aan te doen, met het grote risico dat ze op de operatie tafel al zou overlijden, of daarna. Het was een ontzettend moeilijke beslissing, ik wilde haar nog lang niet kwijt , dacht altijd mijn Siep wordt 13! ze was al aardig op weg bijna 11. Lieve Siep je hebt ons 9 dagen op een verkeerd spoor gebracht, je was zo sterk, Je stond al met 1 poot in het graf maar als een echt flatcoat liet je dat gewoon niet merken.
Nooit meer s’avonds jouw spelletje spelen.
Of als ik even ging zitten…
Nooit meer het bezoek verleiden om mee te doen aan jou spelletje.
Mee doen, deden ze toch of ze nu wilden of niet, of ze het nu door hadden of niet!
Nooit meer smorgens aan een boomtak hangen of graspollen scheuren.
Nooit meer…………….
We missen je vreselijk, al weet ik dat ik de juiste beslissing voor jou heb genomen. Dag lieve Siep Have Fun met Warber, Jura ,Pepper, Fanny en Cayenne
Hoi Henk en Immie,
Wij lezen net dat Chili is overleden. Moeder van onze Zyrah. Wat verschrikkelijk voor jullie dat jullie zo abrupt afscheid hebben moeten nemen van Chili. Chili heeft ons in Zyrah een prachtige en lieve dochter gegeven waar we heel blij mee zijn. Wij wensen jullie veel sterkte toe! Groeten van Rick, Nynke, Johan, Judith en Cheyenne.